شخصى خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسید، عرض كرد: على جان! هزار دینار در این شهر نزد فلان شخص گذاشتم و به مدینه آمدم، اكنون مىگویند كه او مرده است. به پسرش مراجعه كردم، گفتم: من نزد پدر شما هزار دینار امانت گذاشتم، آمدهام بگیرم. پسرش گفت: والله پدر ما در هیچ كجا، نه در دفترى و نه در وصیتش، چیزى نگفته است.
طلبكار گفت: على جان! من واقعاً به این پول نیاز دارم، چه كنم؟ حضرت فرمودند: من نمىگذارم كه حق تو پایمال شود. به پسر بدهكار فرمود: بیرون مدینه، پشت تپهاى مىروى و آنجا مىایستى، تعداد سگ مىآیند كه یكى از سگها از همه زشتتر و بدتركیبتر است، به او بگو: چنین كسى آمده و مىگوید كه من هزار دینار نزد تو امانت گذاشتهام، آن را كجا گذاشتهاى؟
امیرالمؤمنین علیه السلام این قدرت را دارد كه گوشه پرده برزخ را كنار بزند و به پسر میّت بگوید كه پدرت را ببین. نه این كه حضرت آنها را به دنیا آورده باشد، چون عالم برزخ، عالمى بین دنیا و آخرت است.
سند وجود برزخ بین دنیا و آخرت در قرآن است: «وَ مِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ»
یعنى شما چهار دنیا را باید طى كنید؛ رحم مادر، دنیا، برزخ و قیامت. قیامت آخرین مرز است كه دیگر بعد از آن دنیایى وجود ندارد.
نه این كه امیرالمؤمنین علیه السلام آنها را از برزخ به دنیا آورده باشند، بلكه پسر را فرستاد و گوشه پرده را كنار زد كه آن دنیاى برزخ را ببیند.
پسر رفت، بین آن چند سگ، به سگى كه از همه سیاهتر، بدتر و زشتتر بود، گفت: پدر! چنین داستانى است، آیا این طلبكار راست مىگوید؟ گفت: این هزار دینارش، در خانه و زیر فلان دیوار است. آدرس داد، گفت: برو بردار و به او بده. اى پسر! این را نیز به تو بگویم كه تنها راهى كه در این عالم درست است، راه على علیه السلام است و ما بىراهه رفتیم و گرفتار شدیم. این راه ما راه على علیه السلام نیست، بلكه راه ضدّ على علیه السلام است و روندگان در راه ضدّ على علیه السلام، بعد از مرگ، به همین صورت محشور مىشوند.
در قرآن مىخوانید: «وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ»
خدا حیوانها را نیز محشور مىكند، یعنى همین حیوانها، والّا پروردگار كه حیوان دیگرى را در قیامت نمىآورد. آنهایى كه انسان آفریده شدند، ولى «فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ»
سگ هار شدند و به همه مىپرند اگر چه شكل فعلى او شكل انسان دو پا است، ولى در قیامت مانند چهار پا محشور مىشوند.
گفت: پسرم! ما كه دیگر تمام دربها به رویمان بسته شده است. ولى به تو بگویم كه راه سالم فقط راه على علیه السلام است. جالب این است كه علماى اهل تسنن نیز این معنا را مىدانند، نه عوام آنان
نظرات شما عزیزان: