خدا می‌داند حفظ قرآن، چقدر در استفاده از این معدن و منبع رحمت الهی مدخلیّت دارد. آیا از این بالاتر می‌شود تعبیر كرد كه: « مَنْ خَتَمَ [ قَرَأ، یا: حَفِظَ] الْقُرْآنَ ، فَكَأنَّمَا اُدْرِجَتِ النَّبُوَّةُ بَیْنَ جَنْبَیْهِ [ بَیْنَ كِْتفَیْهِ] وَ لَكِنَّه [إلاّ أنَّه] لاَ یُوحیَ إلَیْهِ ؛هركس قرآن را ختم كند[ یا بخواند یا حفظ كند] ، گویی كه نبوت در وجود او گنجانده شده است ، با این تفاوت كه به او وحی نمی‌شود ». یعنی قرآن ، غایت كمالِ غیر انبیاءعلیهم السلام را به او می‌رساند.
ما آن‌گونه كه باید و شاید از قرآن استفاده نمی‌كنیم . ...شخصی می‌گفت: در عرض دو یا سه ماه، دو ختم یا سه بار به صورت عادی، قرآن را ختم نمودم و دیدم كه حافظ كل قرآن هستم. حتی به قصد حفظ هم نخوانده بودم.
قاعدتاً حفظ قرآن خیلی آسان است و تكرار هم لازم ندارد: «سَهَّلَ اللهُ حِفْظَهُ لاُُمَّتِهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم؛ خداوند، حفظ آن را بر امت رسول صلی الله علیه و آله و سلم آسان نموده است»
ولی ابقاء و نگهداری از آن تكرار لازم دارد؛ زیرا كه فرمود:
« تَعاهَدُوا هَذَا الْقُرآنَ، فَاِنَّهُ وَحْشِیٌّ ؛قرآن را تكرار كنید، كه زود از خاطر می‌رود».
البته اگر حافظ قرآن در هر شبانه روز، كمتر از یك جزء بخواند ، فراموش می‌كند ؛ و خواندن بیش از یك جزء در شبانه روز هم، خستگی آور است .
منبع : در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت، محمد حسین رخشاد
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
