«استاد علاّمه طباطبایى (قدّس سرّه » مى فرمودند: چون به نجف اشرف براى تحصیل مشرف شدم

، به خاطر قرابت ، خویشاوندى و رَحِمیّت گاهگاهى به محضر «مرحوم قاضى » شرفیاب مى شدم .

تا اینكه روزى كنار در مدرسه اى ایستاده بودم كه مرحوم قاضى از آنجا عبور مى كردند، وقتى به

من رسیدند، دست خود را روى شانه من گذاردند و گفتند:

«اى فرزند! دنیا مى خواهى نماز شب بخوان ! و آخرت مى خواهى نماز شب بخوان !».